Vliegensvlug naar Japan

Eindelijk was het zo ver. Na maanden, misschien wel een jaar aan voorbereidingen was het eindelijk tijd om op het vliegtuig te stappen en om naar Japan te gaan voor mijn studiereis. Met z'n zessen, papa, mama, Kirsten, Leonie, Peter en ik gingen we op weg in een busje op zaterdag 25 maart rond half 7, op naar Schiphol. Eerste wat we daar moesten doen was inchecken. Ik had online al wel ingecheckt, maar door wat onduidelijkheid had ik ergens een verkeerd nummer ingevoerd en dat kon ik niet meer veranderen, dus moest ik nog maar een keer inchecken. Gelukkig was het nog vrij rustig en verliep dat verder allemaal vlekkeloos. Bagage werd ingecheckt en toen zou het moment van afscheid nemen snel komen, want als ik verder wilde moest ik door security en dat konden alleen passagiers. We stelden het nog even uit door ergens wat te gaan drinken, voor de laatste keer nog warme chocolademelk met slagroom voor het komende half jaar. Een lekker stuk chocoladetaart maakte het af. Ongeveer een uur voor boarding, wat om 10.25 zou beginnen, ging ik richting security na eerst afscheid genomen te hebben van iedereen. Ook al wist ik dat ik iets moois tegemoet ging, toch had ik het er wel even moeilijk mee en we hebben dan nog lang gezwaaid, ook al stond ik al bij de security.

Vervolgens was er het tax-free shoppen, wat ik niet heb gedaan want ondanks dat er geen belasting op zit is het nog erg duur! Maar dat nam niet weg dat het leuk was om te kijken naar allerlei verschillende chocoladedingen terwijl ik richting mn gate liep. (ik heb er allemaal foto's van gemaakt, ik moet nog even kijken hoe ik dat in mijn reisverslag kan invoegen dus dat volgt nog) (Door op overzicht te klikken onder de foto's kun je naar een overzicht gaan en als je dan op een foto klikt, zie je ook de titel die ik er aan heb gegeven als een soort omschrijving!). Toen nog even gewacht bij de gate, boarden en wachten op opstijgen. Ik zat deze vlucht bij het raam, want ik wilde wel wat zien dat ik aan het vliegen was en hoe klein alles er van boven uit ziet. Toen het vliegtuig van de grond kwam besefte ik me pas echt goed dat ik dit land een half jaar niet meer zal zien. De vlucht was best plezierig, een heerlijk broodje met pastrami en eiersalade gehad en voor ik het wist was het vliegtuig alweer aan het dalen. Mn oren waren er wat minder blij mee en ze bleven zeer doen ondanks vervend kauwgom kauwen.

De overstap in Frankfurt ging goed, we werden met een bus van het vliegtuig naar de terminal gebracht en ondanks dat dit wel even duurde had ik ruim tijd over voor een broodje bockworst! Het vliegtuig daarna voelde vrij luxe aan, vergeleken met die ervoor. Op de stoel lag namelijk al een kussentje, een dunne deken en een headset voor het beeldschermpje die in de stoel zat voor je. Aan het begin van de vlucht kwamen ze zelfs langs met warme doekjes! Ik had eerst niemand naast me, maar uiteindelijk kwam er nog een vriendelijke Japanse man naast me zitten die in moeizaam Engels vertelde dat hij was wezen skiën en snowboarden en dat hij vlakbij Nagoya woonde en hij vroeg mij waar ik naartoe ging. We hebben geen hele gesprekken gehouden, maar het was wel leuk om toch al een beetje contact te hebben met iemand. Tijdens de lange reis heb ik niet heel erg veel gedaan. Ik had hele plannen om series bij te kijken, om verslagen bij te werken en wat dan al niet meer, maar door de tijd die al verstrijkt door het opstijgen, spullen steeds uit mn tas proberen te wurmen, verschillende snacks en maaltijden te krijgen en door toch nog wat proberen te slapen op het vliegtuig kwam daar niet veel van terecht. Op een gegeven moment kregen we al een menuutje met wat voor eten we konden verwachten die vlucht. Voor het avondeten of de lunch (lastig te zeggen met al die verschillende tijden) kregen we wat salade, groene thee noedels met wasabi, keuze uit kip of varken en een bosbessentaartje. Ik koos voor de kip, die kwam in barbequesaus met maispuree en pompoen. Verder kregen we ook nog een chocolaatje in de vorm van een paashaas, dat was wel erg leuk! De man naast me haalde na zijn eten ook wat snacks te voorschijn, gedroogde soja bonen en nog een andere soort bonen, iets wat hij soramame noemde (hij wist de Engelse vertaling niet). De soja bonen schudde hij op mn dienblad en zei dat het een training was voor de hashi, de eetstokjes die we er ook bij kregen. Maar ik had helemaal geen training meer nodig en at ze zo een voor een op met de stokjes. Dit leek hij erg leuk te vinden. Na het eten besloot ik om te proberen wat slaap te krijgen. Ik heb verschillende manieren geprobeerd, met wat muziek op, alleen koptelefoon op en helemaal niets, benen zus en zo, ik heb niet geweldig geslapen. Ik voelde me ook niet helemaal lekker, dus de vlucht kon voor mij niet snel genoeg voorbij zijn. Daarnaast maakte ik me ook zorgen of ik mijn overstap kon halen, want 9.10 zouden we landen en 10.20 zou mijn volgende vlucht al gaan waar ik nog niet eens voor had ik kunnen checken! Zo'n 2 uur voor de landing kwam het ontbijt, wat fruit met een kaiserbroodje en wat jam en boter, en een bakje met warme kip, roerei en aardappelpartjes met kaas. Ik voelde me niet helemaal super en mn hoofd stond ook niet helemaal naar eten, maar ik heb het toch allemaal opgegeten want ik wist ook niet wanneer ik dat weer kon. Het vliegtuig kwam aan op de geplande tijd, op het vliegveld van Nagoya.

Hoewel ik niet veel van het vliegveld heb gezien in Nagoya, ik vond het wel een bijzonder vliegveld. Het lag helemaal in de zee! Ik denk dat dat is gedaan vanwege quarantaine, ik vraag me af hoe je vanaf het vliegveld naar het vaste land kon komen. Maar veel tijd om daar over na te denken had ik niet. Ik ben zo snel mogelijk door gelopen, borden gevolgd voor domestic connecting flights en kwam zo bij de paspoort controle uit. Voor het moment dat de lichten in het vliegtuig uit gingen om te slapen hadden we namelijk twee papiertjes gekregen, eentje voor het paspoort van waarom je er bent, hoe je er bent gekomen en hoe lang je blijft en waarom en de andere was het douaneformulier. Hier had ik wat moeite mee wat ik wist niet of fruit, wat een restricted item is, of dat wel verwerkt mocht zijn in bijvoorbeeld fruitrepen, en of hele hazelnoten in chocolade een probleem zouden kunnen zijn. Ik heb hem open gehouden met de gedachte dat ik dat bij de douane zelf wel kon regelen. Maar goed, de paspoort controle. Dit duurde wel even want er was eerst maar 1 balie open voor buitenlandse paspoorten. Na wat wachten was ik eindelijk aan de beurt en kreeg ik na mijn vingerafdrukken gegeven te hebben en een foto te hebben laten gemaakt mijn resident kaart, een soort ID kaart die ik hier bij me moet hebben. Mijn certificate of eligbibility werd helaas ingenomen, die kreeg ik niet meer mee :c maar als het goed is heb ik die ook niet meer nodig. Ik ging toen snel door naar de bagage en toen kwam er al een man naar me toe om te vragen of ik ms. Dorenbos was, want een man in een grijs pak was naar me op zoek. Het bleek iemand van het vliegveld te zijn, met een bordje met mijn naam en al, met het verhaal dat mijn overstap erg krap was, iets wat ik al wist. Hij zei dat ik moest wachten op mijn bagage en dat hij me dan verder zou helpen. Ik had mijn bagage, een andere vliegveldmedewerkster zei dat ik naar boven moest en dan naar balie L. Eerst was er de douane nog, ik heb mijn briefje afgegeven en gevraagd of ze in Sendai nog weer controleren, want ik moest die overstap halen en ik had dus niet helemaal tijd om te overleggen over die restricted items die ik dan misschien bij me had of niet. We kwamen er niet helemaal uit, hij heeft mijn briefje ingenomen en ik ben gewoon maar verder gegaan. Hoop dat ik niet later nog in de problemen kom! Ik ben toen snel naar boven gegaan, kwam bij de aankomsthal uit en wist toen niet meer waar ik nou precies heen moest. Weer gevraagd, een mevrouw heeft me de weg gewezen en toen zag ik de balies ook wel. Ik snel naar L rennen, de rij in, schaar nog snel uit mn etui halen en in koffer (!) (was dat helemaal vergeten in Nederland) en toen snel naar het inchecken. Dit duurde wel even omdat ik dus eigenlijk vrij laat was met inchecken, ik stond er rond 10.00 en 10.20 zou mn vlucht dus gaan. Na wat overleg achter de balie is het inchecken toch gelukt, de medewerkster bracht me snel naar de security waar ik volgens mij door de fast lane ging, wat problemen met laptop nog in de tas en mn riem die nog om was, alles snel eruit en met de riem in mn hand ben ik naar de gate gerend, waar ik uiteindelijk nog niet eens de laatste was die instapte! Het vliegtuig was relatief klein vergeleken met de andere vliegtuigen, maar er was ruimte zat en de stoel naast me was zelfs leeg, dus ik kon ook nog een paar keer naar buiten kijken waar ik soms besneeuwde bergtoppen zag.

Eenmaal aangekomen in Sendai werden we weer met een bus naar de terminal gebracht (was ook al in Nagoya) en toen was het alleen nog maar bagage pakken en ik stond alweer buiten! Dat viel me echt heel erg mee, dat het in Sendai zo rustig was en dat er verder geen bijzondere controles waren zoals in Frankfurt en Nagoya. Heb er toen ook kennis gemaakt met die befaamde electronische wc's. Hartstikke leuk, maar wat minder leuk als je niet precies weet hoe je ze nou moet doorspoelen. Bij het handen wassen viel me ook op hoe groot ik eigenlijk was ten opzichte van de dingen daar, want de wasbak kwam tot net iets boven mn knieën! Op het vliegveld van Sendai zou ik eerst nog op zoek gaan naar de chocoladewinkel Royce, een merk chocolade die Kanako, mijn buddy, mij aan had geraden. Ik was al buiten het tax free shopping en de enige winkel die ik zo in de buurt zag was een soort mini supermarktje. Hier vond ik een mangaboekje met een Nederlands thema op de voorkant, dus die kon ik zeker niet laten staan! Ik heb uiteindelijk de tijd genomen en rustig een treinkaartje gekocht, iets wat best anders gaat dan in Nederland. Op een kaart zoek je je bestemming op, kijkt hoeveel yen dat is en dan koop je een kaartje met die yenwaarde. Ik wist welk station ik naartoe wilde, maar niet hoe dat in het Japans geschreven werd -.- Gelukkig had ik een app waar ik de reis al in had gepland en daar zag ik dat ik 600 yen moest betalen. De treinreis ging goed, op het station aangekomen rustig gekeken waar ik heen moest voor het hotel en na eerst de verkeerde kant op gelopen te hebben kwam ik verder zonder problemen aan bij Dochuan Youth Hostel.

Ik was erg aan de vroege kant, ik had eerst al om 2 uur inchecken gevraagd terwijl het normaal 4 uur is en toen stond ik er al kwart over 1. Maar alles langer rekken lukte niet. Dus ik heb ingecheckt, betaald voor 1 nacht (ik kon er niet pinnen en had maar geld mee voor 1 dag (ik weet het mama, ik had meer mee moeten nemen maar ik zit nog niet in de problemen, ik pin morgen gewoon wat geld!)). Ik heb mn spullen naar kamer Sakura gesleept, mn bed opgemaakt, wat eigenlijk een soort dun matras is met een laken erover, een soort pittenzak kussen en een donzige deken en heb toen eerst maar even een dutje gedaan. Na mn dutje heb ik me gedoucht en een bad genomen op de Japanse manier, je zittend wassen op een krukje en daarna even weken in een heerlijk warm bad. Ik zat er even helemaal doorheen toen ik hier eindelijk was, het voelde erg raar om in een nieuw land te zijn waar je eigenlijk niets kunt lezen, in je uppie en zonder echt een reden voor de eerste paar dagen. Dan helpt het ook niet mee als je al veel te vroeg in een hotel bent en waar dan ook nog even gezegd wordt dat ik hier niet overdag kan blijven. Dat weet ik wel maar toch voel je je dan wat bezwaard. Na het bad voelde ik me weer een stuk beter (echt heerlijk warm!) en ben ik in de salon gaan zitten voor internet en daar zit ik dan nu, mijn eerste reisverslag op zitten typen. Ik denk dat ik er nog wat aan ga sleutelen, kijken hoe ik foto's er goed in kan zetten en werken aan de leesbaarheid (het is een beetje 1 lap tekst geworden, oeps) (edit: heb er nu wat alinea's van weten te maken ^^) maar het is hier nu 20.14, er klinkt om een of andere reden een rare roep en ik kan mn rust wel weer gebruiken. Ik voeg nog een paar foto's toe en dat is dat mijn eerste verslag van mijn reis! Morgen ben ik van plan om Sendai in te trekken, de omgeving wat te verkennen en geld te pinnen en dinsdag wordt het Tokyo, daar zal ik ook wel verslagen van maken. Laat me weten als je nog meer wil weten!
Sayonara voor nu!

(voor foto's ga nu naar : http://s1024.photobucket.com/user/Jessica_Dorenbos/slideshow/Japan%20Reis/27-3-2016%20Vliegensvlug%20naar%20Japan )